Jedna z najsłynniejszych rzeźb przedstawiająca grecką bogini miłości Wenus. Posąg jest prawdopodobnie dziełem twórcy szkoły rodyjskiej Aleksandra z Antiochii, jego podpis miał widnieć na podstawie rzeźby nie zachowanej w czasach współczesnych. Dzieło powstało prawdopodobnie pomiędzy 150 a 125 rokiem p.n.e.
 |
| Wenus z Milo, źródło cudaswiata.files.wordpress.com |
Posąg w 1820 roku został odnaleziony przez wieśniaka o imieniu Jorgos w ruinach teatru niedaleko Adamas głównego portu wyspy Milos. Posąg w imieniu francuskiego ambasadora Markiza de Riviere zakupił francuski żeglarz Jules Dumont d' Urville. Ambasador oddał posąg w prezencie królowi Ludwikowi XVIII a król przekazał rzeźbę do Luwru w 1821 roku.
Figura wykonana jest z marmuru paryskiego. Ma 2.04 m wysokości. Półnaga bogini ma szatę opuszczoną poniżej bioder. Lewa noga jest na czymś wsparta. Przypuszcza się, że na żółwiu. Prawdopodobnie w lewej ręce trzymała jabłko.
Według legendy w chwili odnalezienia posąg był w kompletnym stanie. Prawdopodobnie ramiona i podstawa gdzie miała widnieć sygnatura wykonawcy zostały oderwane w trakcie wypadku jakiemu uległ statek w którym posąg był transportowany do Francji.
 |
| Wenus z Milo, źródło cudaswiata.files.wordpress.com |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz